Zoals de titel van deze blog al aangeeft, is er niet zoveel gebeurd hier. Korea is geweldig qua eten en mensen, school is vorige week dinsdag begonnen dus mensen die een taal hebben geleerd die snappen wel dat het in het begin er kleuter-stijl aan toegaat, vooral omdat de meeste leraren geen engels spreken en we in het Koreaans leskrijgen. Eerst week was veel uitspraak en makkelijke groet leren en deze week is het tempo een stuk hoger. Ook is eergisteren het summer-school programma begonnen en we krijgen les van Charles Hampden-Turner, briljant op het gebied van cross-cultural management, niet zo briljant in het lesgeven. De lessen zijn, om het maar zo vriendelijk mogelijk te zeggen, oersaai. De arme kerel is al 75 jaar en staat nog steeds voor de klas, zeker veel respect dat ik heb voor hem. Dit neemt niet weg dat ik van 9 tot 1 elke dag Koreaans les heb en van 1 tot 4 nog zijn monotone britse stem moet aanhoren. Faal in het wakkerblijven.
Verder heb ik Nederlanders ontmoet (ook van de VU een aantal) dus dat is wel gezellig, met ze de wedstrijd gekeken op maandag en gedronken. Ook leuk om gelijk wat mensen van de VU te leren kennen. Ook heb ik alles gehaald hebbende en mn inschrijving goed gegaand zijnde erg veel zin in de premaster aan de VU. Alles gaat tot nu toe zoals gepland; alle vakken gehaald, inschrijving geregeld, hier Koreaans aan het leren en les van Hampden-Turner aan het krijgen dus word wel elke dag met een glimlach wakker ja! Hopelijk zal die glimlach niet verdwijnen zodra ik terugkeer naar Nederland, I highly doubt it will though. Maar hard doorwerken!
Naast de Nederlanders is er ook een Turks meisje gekomen. Van de Nederlanders en anderen vernam ik dat ze zich erg eenzaam voelde de enige Turkse te zijn dacht ik, ik spreek haar maar aan. Een hartverzakking kreeg ze bijna toen ze Turks hoorde en er viel een last af van haar gezicht. Ze was erg blij mij te ontmoeten. Ik ben natuurlijk niet hier om zielige mensen te begeleiden, ik ben ook alleen gekomen hier maar niet alle mensen passen zich zo snel aan als ik dus heb ik mijn nummer maar gegeven aan haar in het geval dat ze me nodig heeft. Ik ben té aardig.
Verder, clubben hier is geweldig! Jasna en ik zijn afgelopen vrijdag de hele nacht opgebleven, aantal uren in de club en de rest van de nacht pratend gewandeld en de meest bizarre mensen ontmoet die ons trakteerden van drankjes tot ijsjes. Zeker wel een goede nacht. Wat me wel opvalt, is dat er heel veel Amerikaans-Koreanen zijn hier. In Japan had ik maar twee Amerikaans-Japanners ontmoet en die waren ook uitwisselingsstudenten aan dezelfde universiteit. Misschien ook leuk detailtje om te weten: In Korea spoel je de wc-papier niet door de wc. Er staan grote afvalbakken naast het toilet waarin je je wc-papier deponeert nadat je je nummertje een of nummertje twee hebt gedaan. Er zijn wel meer dingen die apart zijn hier (van Westerse maar ook Japanse kant gezien) waarover ik later zal schrijven als ik er weer opkom.
Hopelijk vinden jullie deze blog interessant, ik had eerlijk gezegd geen zin meer om een blog bij te houden naast alle gezelligheden/mensen ontmoeten/huiswerk/huiswerk/naar school/huiswerk/feesten/drinken/huiswerk-omstandigheden. Dus bij voorbaat bied ik mijn excuses aan als ik niet frequent schrijf. Annyongigeseyoooo~
dinsdag 29 juni 2010
vrijdag 18 juni 2010
Wennen aan Seoul
Afgelopen dagen heb ik niet veel gedaan, een beetje wennen aan Seoul en een beetje shoppen en natuurlijk lekker eten. Donderdagochtend was de placement test, een test wat je niveau in het Koreaans bepaalt. Dit hield voor mij in dat ik er kwam, mijn naam op een formuliertje opschreef en weer wegging. Lekker productief. Jason, een jongen die ook van Universiteit Leiden (studeert Koreaans) is leidde me rond in een paar shop-districten op woensdag en donderdag en heeft me veel leuke plaatsen laten zien. Ook hebben we lekker gegeten en leuke schattige (non-starbucks) koffietentjes bezocht. Het leukste wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt is gisteravond met Chinpei en de twee Japanse vrouwen in een restaurant Zuid-Korea tegen Argentinie gekeken. De 'red devils' (je ziet hier ook mensen rondlopen met duivelsoortjes op hun hoofd) hebben helaas verloren maar wát zijn Koreanen fanatíek! Vooral de meisjes, die hebben onze oren afgeschreeuwd. Ik heb stiekem filmpjes gemaakt.
Vandaag, op vrijdag, heb ik een goede vriendin waarmee ik samen een jaar in Fukuoka heb gezeten in hetzelfde programma ontmoet. Ze heet Jasna en studeert sinds februari in Seoul en komt zelf uit Slovenie. Het was een erg emotioneel wederzien en natuurlijk waren we beiden superblij. Met haar en een Koreaanse vriendin van haar (Yumi) gingen we naar karaoke wat ik ook in 2.5 jaar niet heb gedaan dus het was erg gezellig. Daarna ging Yumi weg en gingen Jasna en ik samen nog avond eten en koffie drinken en natuurlijk superveel bijkletsen. Het was fijn haar weer te zien. Volgende week maandag begint mijn Koreaanse les en de week erna begint de zomercursus. Er zullen ook Nederlanders en Turken komen (zag ik op facebook) maar ik wil vooral met Koreanen, Japanners en Chinezen omgaan puur om de taal te blijven oefenen. Natuurlijk is hangen met anderen ook prima maar Nederlands zal ik wel niet verleren. Morgen spreek ik weer af met Jason en in de avond zal ik met de Japanse vrouwen de wedstrijd Japan tegen Nederland bekijken. Zondag spreek ik af met de dochter van de vrouw die naast me zat in het vliegtuig, ik dacht what the heck en stuurde haar maar een smsje. Leuk dat ze enthousiast reageerde dus we zullen zien hoe het loopt. Vandaag kreeg ik ook te horen dat ik mijn scriptie heb gehaald, en sinds ik de andere verslagen en tentamens ook allemaal met goede cijfers heb gehaald ga ik zeker weten afstuderen in september. Alleen nog cijfer terugkrijgen van de scriptie maarja voldoende is voldoende dus op naar mijn master! :D
Vandaag, op vrijdag, heb ik een goede vriendin waarmee ik samen een jaar in Fukuoka heb gezeten in hetzelfde programma ontmoet. Ze heet Jasna en studeert sinds februari in Seoul en komt zelf uit Slovenie. Het was een erg emotioneel wederzien en natuurlijk waren we beiden superblij. Met haar en een Koreaanse vriendin van haar (Yumi) gingen we naar karaoke wat ik ook in 2.5 jaar niet heb gedaan dus het was erg gezellig. Daarna ging Yumi weg en gingen Jasna en ik samen nog avond eten en koffie drinken en natuurlijk superveel bijkletsen. Het was fijn haar weer te zien. Volgende week maandag begint mijn Koreaanse les en de week erna begint de zomercursus. Er zullen ook Nederlanders en Turken komen (zag ik op facebook) maar ik wil vooral met Koreanen, Japanners en Chinezen omgaan puur om de taal te blijven oefenen. Natuurlijk is hangen met anderen ook prima maar Nederlands zal ik wel niet verleren. Morgen spreek ik weer af met Jason en in de avond zal ik met de Japanse vrouwen de wedstrijd Japan tegen Nederland bekijken. Zondag spreek ik af met de dochter van de vrouw die naast me zat in het vliegtuig, ik dacht what the heck en stuurde haar maar een smsje. Leuk dat ze enthousiast reageerde dus we zullen zien hoe het loopt. Vandaag kreeg ik ook te horen dat ik mijn scriptie heb gehaald, en sinds ik de andere verslagen en tentamens ook allemaal met goede cijfers heb gehaald ga ik zeker weten afstuderen in september. Alleen nog cijfer terugkrijgen van de scriptie maarja voldoende is voldoende dus op naar mijn master! :D
dinsdag 15 juni 2010
Aankomst in Seoul
Hallo tharr. Let's do this again!
Zoals jullie weten, is Japan alleen niet genoeg voor mij, dus dacht ik bij mezelf, laten we zomerschool doen in Seoul! Op een aantal problemen na met aanmelding en schoolgeld zit ik dan uiteindelijk hier en wacht vol verwachting af tot ik Koreaans mag leren. Ik ben puur voor het eten hierheen gekomen overigens, als ik na 2.5 maand Koreaans studeren Koreaans eten kan bestellen in een restaurant ben ik al blij :).
Na een maand drukte met scriptie, verslagen en tentamens en voor het laatst vrienden ontmoeten voor ik wegging ging ik zondagavond 11 juni naar schiphol om de vlucht van 9 uur te halen. Althans dat dacht ik. Na een uur vertraging zat ik eindelijk aan de raamkant in het midden van de vliegtuig. Gelijk na het opstijgen begon mijn buik pijn te doen. Yippie. Twee wat oudere Koreaanse vrouwtjes zaten in hun takitakitaaltje zoals een vriend van me het zo mooi noemt te kleppen. Ik moest dus telkens hun lastig vallen om erlangs te gaan om bij de wc te kunnen. Dat was een minpunt, plus dat ik continu pijn had. Dat terzijde heb ik How to train your dragon (met Chinese ondertitels YAY) gekeken en heerlijke bibimbap (als ik t correct spel) gehad. De stewardess legde me netjes uit dat bij het hoopje vlees en ander prut ik mijn rijst moest dumpen en met de tube koreanse hot pepper sauce en sesamolie de boel moest mengen. Zeer smakelijk was dat. Ontbijt was omelet met wat aardappels maar ook zeer smakelijk. Bij het afdalen kreeg ik nog een telefoonnummer van de dochter van een van de Koreaanse klepmadammetjes in het geval ik problemen had dus dat was erg aardig, misschien bel ik haar nog voor de lol. 'Hallo tharr, je ma heeft me je nr gegeven let's go boogie tonight'. Oehyeah. M'n ma moest het mij maar aandoen.
Aankomst Seoul, met gemak de limousine-bus gevonden, wat een busje (zeer comfortabel met airco) wat in een uur ongeveer direct vanaf Incheon airport naar Hyehwa ging, de wijk waar mijn koshiwon (of one-room, miniscuul kamertje) zich bevond. Geen problemen gehad daarmee, stapte uit tegelijkertijd met een Japanner die ik herkende toen ze 'yoissho' zei bij het uitstappen. M'n Japdar (afgeleid van het gaydar) ging dus af (lees: my spidersense was tingling)dus ik sprak haar maar aan. Jep, Sumida-san uit Fukuoka! Leuk even mee gekletst ze hielp me op weg naar de koshiwon, wat niet helpde, nadat ze weg was was ik hard de weg kwijt dus daar had ik nix aan. Kwam ik een andere Koreaan tegen, althans dat dacht ik, bleek een Frans meisje te zijn dat geadopteerd was uit Korea en op reis was. Die kon me dus ook niet helpen (ondanks haar vriendelijke pogingen). Dacht ik dat ik er was, liep de koshiwon binnen kwam een Chinese jongen tegen die zei dat ik verkeerd zat en wees me weer eens een andere richting op, wat precies het moment was dat ik dacht 'jullie bakken er NIETS van' en zomaar een richting opliep. In mijn halfbakken Koreaans las ik 'Noble Residence' en wist ik dat ik gearriveerd was. Lekker bezweet kwam ik aan in mijn koshiwon waar mijn huisbaas geen woord Engels sprak en dus maar in het Koreaans tegen me ging praten ondanks mijn pogingen te laten weten dat ik geen reet verstond van watie zei. Afijn. Ik zat in mijn hok van 5 vierkante meter maar ik had tenminste wel INTERNET! Even familie laten weten dat ik veilig aangekomen was en ging weer naar buiten om eten te scoren. Een kimchi-onigiri verder en toiletpapier en andere benodigheden gekocht hebbend ging ik naar huis, douchte en ging naar de Englishpub (waar ze geen English spraken) verderop om de wedstrijd te kijken. Vreemd aangekeken wordende ging ik zitten en bestelde ik een overprized Corona en kreeg een bakje droge zoete popcorn erbij. Leuk gewonnen yippie weer naar huis en slapen, of nugoed pogen te slapen. Half 2 's nachts werd ik wakker en door de vermoeidheid en lack of sleep werd ik geemotioneerd maar na een goed gesprek met mijn vader en wat vrienden ging het weer prima, gesprekken die ik snel moest staken omdat de buurvrouw hard op de muur klopte. Waarschijnlijk dezelfde buurvrouw dat mijn kamer inkeek en me aankeek of ik een spook was. Vríendelijke buurvrouwen en zéér gehorige hokjes zelfs, wat een gelúk!
Dag 2. Stond om op 4 uur smiddags, voelde me al een stuk beter na wat te hebben geslapen ook al had ik geen kussen en deken, wat zeer oncomfortabel was maar goed ik heb tenminste slaap gehad. Klaarmaken en wegwezen was mijn motto, zo'n hokje word je snel claustrofobisch van (plus mn koelkast stinkt vanbinnen hehe). Ik dacht ik loop maar random rond tot ik de uni vind en ja hoor daar was het. Loop door en zag 'international hall' staan en dacht daar zal meneertje Terry Henderson wel zijn (de zomerschool coordinator).
Even gekletst wat probleempjes verteld wat morgen geregeld gaat worden, hij had een meisje dat er werkte met me meegestuurd wat ook een student is en zelfs binnenkort eerst richting Frankfurt zal gaan en vervolgens aan Leiden of Utrecht universiteit studeren. Vriendelijk meisje dat Claire (mensen hier hebben een Koreaanse naam en een Engelse naam. Sinds ik haar Koreaanse ben vergeten noem ik haar maar bij haar Engelse) heette, maar de bank was helaas al gesloten dus we konden de schoolgeld alsnog niet regelen. Daarna met haar een telefoon geregeld, mijn nummer in Seoul is 0082(dacht ik, check maar even) 010-31495031 might u be interested to visit. Daarna gingen we wat eten, weet niet meer hoe het heette maar het was een grote schaal met saus en daarin noedels en kip en aardappelen met wat andere groenten. Lekker was dat, dat gaan we zeer binnenkort nog eens doen. Daarna ging ze weg en ging ik nogmaals randomly naar de metro-station van Hyehwa, om naar Dongdaemon te gaan waar een grote shoppingmall is (randomly gevonden) om een deken en kussen te regelen. Na wat halfengels heen en weer gehussle heb ik (voor veel te duur) een deken en kussen weten te regelen, omdat het al sluitingstijd geweest was. Terug in Hyehwa liep ik met mn grote zak met beddengoed over straat toen een Aziatisch meisje me aansprak, bleek een Taiwanees te zijn die een internationale telefoongesprek wilde maken en niet wist hoe wat en waar. Bleek een aardig meisje te zijn dat Chin-Pei heette (Engelse naam: Teena, pornstarname much?) en met haar in mijn gebrekkig Chinees gecommuniceerd. Na een tijdje gingen we in de Starbucks zitten en verder kletsen. Nugoed nog iemand waar ik mijn Chinees/Taiwans mee kan oefenen. SCORE. Nu is het 1 uur 's nachts en ga ik slapen. Hopelijk kan ik wakker worden om 8 uur omdat ik met iemand af heb gesproken om 8 uur. BANZAI!
De motto van vandaag: Random rondlopen en alles vinden = win.
En to add: DON'T BLAME ME IF I MISSPELLED KOREAN NAMES F U.
P.S. Voor foto's verwijs ik jullie vriendelijk naar Facebook want heb geen zin hier een half jaar over te doen om iets te uploaden, vlogs zijn een uitzondering! Have fun reading my blog! If u don't F off then.
Zoals jullie weten, is Japan alleen niet genoeg voor mij, dus dacht ik bij mezelf, laten we zomerschool doen in Seoul! Op een aantal problemen na met aanmelding en schoolgeld zit ik dan uiteindelijk hier en wacht vol verwachting af tot ik Koreaans mag leren. Ik ben puur voor het eten hierheen gekomen overigens, als ik na 2.5 maand Koreaans studeren Koreaans eten kan bestellen in een restaurant ben ik al blij :).
Na een maand drukte met scriptie, verslagen en tentamens en voor het laatst vrienden ontmoeten voor ik wegging ging ik zondagavond 11 juni naar schiphol om de vlucht van 9 uur te halen. Althans dat dacht ik. Na een uur vertraging zat ik eindelijk aan de raamkant in het midden van de vliegtuig. Gelijk na het opstijgen begon mijn buik pijn te doen. Yippie. Twee wat oudere Koreaanse vrouwtjes zaten in hun takitakitaaltje zoals een vriend van me het zo mooi noemt te kleppen. Ik moest dus telkens hun lastig vallen om erlangs te gaan om bij de wc te kunnen. Dat was een minpunt, plus dat ik continu pijn had. Dat terzijde heb ik How to train your dragon (met Chinese ondertitels YAY) gekeken en heerlijke bibimbap (als ik t correct spel) gehad. De stewardess legde me netjes uit dat bij het hoopje vlees en ander prut ik mijn rijst moest dumpen en met de tube koreanse hot pepper sauce en sesamolie de boel moest mengen. Zeer smakelijk was dat. Ontbijt was omelet met wat aardappels maar ook zeer smakelijk. Bij het afdalen kreeg ik nog een telefoonnummer van de dochter van een van de Koreaanse klepmadammetjes in het geval ik problemen had dus dat was erg aardig, misschien bel ik haar nog voor de lol. 'Hallo tharr, je ma heeft me je nr gegeven let's go boogie tonight'. Oehyeah. M'n ma moest het mij maar aandoen.
Aankomst Seoul, met gemak de limousine-bus gevonden, wat een busje (zeer comfortabel met airco) wat in een uur ongeveer direct vanaf Incheon airport naar Hyehwa ging, de wijk waar mijn koshiwon (of one-room, miniscuul kamertje) zich bevond. Geen problemen gehad daarmee, stapte uit tegelijkertijd met een Japanner die ik herkende toen ze 'yoissho' zei bij het uitstappen. M'n Japdar (afgeleid van het gaydar) ging dus af (lees: my spidersense was tingling)dus ik sprak haar maar aan. Jep, Sumida-san uit Fukuoka! Leuk even mee gekletst ze hielp me op weg naar de koshiwon, wat niet helpde, nadat ze weg was was ik hard de weg kwijt dus daar had ik nix aan. Kwam ik een andere Koreaan tegen, althans dat dacht ik, bleek een Frans meisje te zijn dat geadopteerd was uit Korea en op reis was. Die kon me dus ook niet helpen (ondanks haar vriendelijke pogingen). Dacht ik dat ik er was, liep de koshiwon binnen kwam een Chinese jongen tegen die zei dat ik verkeerd zat en wees me weer eens een andere richting op, wat precies het moment was dat ik dacht 'jullie bakken er NIETS van' en zomaar een richting opliep. In mijn halfbakken Koreaans las ik 'Noble Residence' en wist ik dat ik gearriveerd was. Lekker bezweet kwam ik aan in mijn koshiwon waar mijn huisbaas geen woord Engels sprak en dus maar in het Koreaans tegen me ging praten ondanks mijn pogingen te laten weten dat ik geen reet verstond van watie zei. Afijn. Ik zat in mijn hok van 5 vierkante meter maar ik had tenminste wel INTERNET! Even familie laten weten dat ik veilig aangekomen was en ging weer naar buiten om eten te scoren. Een kimchi-onigiri verder en toiletpapier en andere benodigheden gekocht hebbend ging ik naar huis, douchte en ging naar de Englishpub (waar ze geen English spraken) verderop om de wedstrijd te kijken. Vreemd aangekeken wordende ging ik zitten en bestelde ik een overprized Corona en kreeg een bakje droge zoete popcorn erbij. Leuk gewonnen yippie weer naar huis en slapen, of nugoed pogen te slapen. Half 2 's nachts werd ik wakker en door de vermoeidheid en lack of sleep werd ik geemotioneerd maar na een goed gesprek met mijn vader en wat vrienden ging het weer prima, gesprekken die ik snel moest staken omdat de buurvrouw hard op de muur klopte. Waarschijnlijk dezelfde buurvrouw dat mijn kamer inkeek en me aankeek of ik een spook was. Vríendelijke buurvrouwen en zéér gehorige hokjes zelfs, wat een gelúk!
Dag 2. Stond om op 4 uur smiddags, voelde me al een stuk beter na wat te hebben geslapen ook al had ik geen kussen en deken, wat zeer oncomfortabel was maar goed ik heb tenminste slaap gehad. Klaarmaken en wegwezen was mijn motto, zo'n hokje word je snel claustrofobisch van (plus mn koelkast stinkt vanbinnen hehe). Ik dacht ik loop maar random rond tot ik de uni vind en ja hoor daar was het. Loop door en zag 'international hall' staan en dacht daar zal meneertje Terry Henderson wel zijn (de zomerschool coordinator).
Even gekletst wat probleempjes verteld wat morgen geregeld gaat worden, hij had een meisje dat er werkte met me meegestuurd wat ook een student is en zelfs binnenkort eerst richting Frankfurt zal gaan en vervolgens aan Leiden of Utrecht universiteit studeren. Vriendelijk meisje dat Claire (mensen hier hebben een Koreaanse naam en een Engelse naam. Sinds ik haar Koreaanse ben vergeten noem ik haar maar bij haar Engelse) heette, maar de bank was helaas al gesloten dus we konden de schoolgeld alsnog niet regelen. Daarna met haar een telefoon geregeld, mijn nummer in Seoul is 0082(dacht ik, check maar even) 010-31495031 might u be interested to visit. Daarna gingen we wat eten, weet niet meer hoe het heette maar het was een grote schaal met saus en daarin noedels en kip en aardappelen met wat andere groenten. Lekker was dat, dat gaan we zeer binnenkort nog eens doen. Daarna ging ze weg en ging ik nogmaals randomly naar de metro-station van Hyehwa, om naar Dongdaemon te gaan waar een grote shoppingmall is (randomly gevonden) om een deken en kussen te regelen. Na wat halfengels heen en weer gehussle heb ik (voor veel te duur) een deken en kussen weten te regelen, omdat het al sluitingstijd geweest was. Terug in Hyehwa liep ik met mn grote zak met beddengoed over straat toen een Aziatisch meisje me aansprak, bleek een Taiwanees te zijn die een internationale telefoongesprek wilde maken en niet wist hoe wat en waar. Bleek een aardig meisje te zijn dat Chin-Pei heette (Engelse naam: Teena, pornstarname much?) en met haar in mijn gebrekkig Chinees gecommuniceerd. Na een tijdje gingen we in de Starbucks zitten en verder kletsen. Nugoed nog iemand waar ik mijn Chinees/Taiwans mee kan oefenen. SCORE. Nu is het 1 uur 's nachts en ga ik slapen. Hopelijk kan ik wakker worden om 8 uur omdat ik met iemand af heb gesproken om 8 uur. BANZAI!
De motto van vandaag: Random rondlopen en alles vinden = win.
En to add: DON'T BLAME ME IF I MISSPELLED KOREAN NAMES F U.
P.S. Voor foto's verwijs ik jullie vriendelijk naar Facebook want heb geen zin hier een half jaar over te doen om iets te uploaden, vlogs zijn een uitzondering! Have fun reading my blog! If u don't F off then.
Abonneren op:
Reacties (Atom)