Aankomst in Seoul

Hallo tharr. Let's do this again!

Zoals jullie weten, is Japan alleen niet genoeg voor mij, dus dacht ik bij mezelf, laten we zomerschool doen in Seoul! Op een aantal problemen na met aanmelding en schoolgeld zit ik dan uiteindelijk hier en wacht vol verwachting af tot ik Koreaans mag leren. Ik ben puur voor het eten hierheen gekomen overigens, als ik na 2.5 maand Koreaans studeren Koreaans eten kan bestellen in een restaurant ben ik al blij :).

Na een maand drukte met scriptie, verslagen en tentamens en voor het laatst vrienden ontmoeten voor ik wegging ging ik zondagavond 11 juni naar schiphol om de vlucht van 9 uur te halen. Althans dat dacht ik. Na een uur vertraging zat ik eindelijk aan de raamkant in het midden van de vliegtuig. Gelijk na het opstijgen begon mijn buik pijn te doen. Yippie. Twee wat oudere Koreaanse vrouwtjes zaten in hun takitakitaaltje zoals een vriend van me het zo mooi noemt te kleppen. Ik moest dus telkens hun lastig vallen om erlangs te gaan om bij de wc te kunnen. Dat was een minpunt, plus dat ik continu pijn had. Dat terzijde heb ik How to train your dragon (met Chinese ondertitels YAY) gekeken en heerlijke bibimbap (als ik t correct spel) gehad. De stewardess legde me netjes uit dat bij het hoopje vlees en ander prut ik mijn rijst moest dumpen en met de tube koreanse hot pepper sauce en sesamolie de boel moest mengen. Zeer smakelijk was dat. Ontbijt was omelet met wat aardappels maar ook zeer smakelijk. Bij het afdalen kreeg ik nog een telefoonnummer van de dochter van een van de Koreaanse klepmadammetjes in het geval ik problemen had dus dat was erg aardig, misschien bel ik haar nog voor de lol. 'Hallo tharr, je ma heeft me je nr gegeven let's go boogie tonight'. Oehyeah. M'n ma moest het mij maar aandoen.

Aankomst Seoul, met gemak de limousine-bus gevonden, wat een busje (zeer comfortabel met airco) wat in een uur ongeveer direct vanaf Incheon airport naar Hyehwa ging, de wijk waar mijn koshiwon (of one-room, miniscuul kamertje) zich bevond. Geen problemen gehad daarmee, stapte uit tegelijkertijd met een Japanner die ik herkende toen ze 'yoissho' zei bij het uitstappen. M'n Japdar (afgeleid van het gaydar) ging dus af (lees: my spidersense was tingling)dus ik sprak haar maar aan. Jep, Sumida-san uit Fukuoka! Leuk even mee gekletst ze hielp me op weg naar de koshiwon, wat niet helpde, nadat ze weg was was ik hard de weg kwijt dus daar had ik nix aan. Kwam ik een andere Koreaan tegen, althans dat dacht ik, bleek een Frans meisje te zijn dat geadopteerd was uit Korea en op reis was. Die kon me dus ook niet helpen (ondanks haar vriendelijke pogingen). Dacht ik dat ik er was, liep de koshiwon binnen kwam een Chinese jongen tegen die zei dat ik verkeerd zat en wees me weer eens een andere richting op, wat precies het moment was dat ik dacht 'jullie bakken er NIETS van' en zomaar een richting opliep. In mijn halfbakken Koreaans las ik 'Noble Residence' en wist ik dat ik gearriveerd was. Lekker bezweet kwam ik aan in mijn koshiwon waar mijn huisbaas geen woord Engels sprak en dus maar in het Koreaans tegen me ging praten ondanks mijn pogingen te laten weten dat ik geen reet verstond van watie zei. Afijn. Ik zat in mijn hok van 5 vierkante meter maar ik had tenminste wel INTERNET! Even familie laten weten dat ik veilig aangekomen was en ging weer naar buiten om eten te scoren. Een kimchi-onigiri verder en toiletpapier en andere benodigheden gekocht hebbend ging ik naar huis, douchte en ging naar de Englishpub (waar ze geen English spraken) verderop om de wedstrijd te kijken. Vreemd aangekeken wordende ging ik zitten en bestelde ik een overprized Corona en kreeg een bakje droge zoete popcorn erbij. Leuk gewonnen yippie weer naar huis en slapen, of nugoed pogen te slapen. Half 2 's nachts werd ik wakker en door de vermoeidheid en lack of sleep werd ik geemotioneerd maar na een goed gesprek met mijn vader en wat vrienden ging het weer prima, gesprekken die ik snel moest staken omdat de buurvrouw hard op de muur klopte. Waarschijnlijk dezelfde buurvrouw dat mijn kamer inkeek en me aankeek of ik een spook was. Vríendelijke buurvrouwen en zéér gehorige hokjes zelfs, wat een gelúk!

Dag 2. Stond om op 4 uur smiddags, voelde me al een stuk beter na wat te hebben geslapen ook al had ik geen kussen en deken, wat zeer oncomfortabel was maar goed ik heb tenminste slaap gehad. Klaarmaken en wegwezen was mijn motto, zo'n hokje word je snel claustrofobisch van (plus mn koelkast stinkt vanbinnen hehe). Ik dacht ik loop maar random rond tot ik de uni vind en ja hoor daar was het. Loop door en zag 'international hall' staan en dacht daar zal meneertje Terry Henderson wel zijn (de zomerschool coordinator).

Even gekletst wat probleempjes verteld wat morgen geregeld gaat worden, hij had een meisje dat er werkte met me meegestuurd wat ook een student is en zelfs binnenkort eerst richting Frankfurt zal gaan en vervolgens aan Leiden of Utrecht universiteit studeren. Vriendelijk meisje dat Claire (mensen hier hebben een Koreaanse naam en een Engelse naam. Sinds ik haar Koreaanse ben vergeten noem ik haar maar bij haar Engelse) heette, maar de bank was helaas al gesloten dus we konden de schoolgeld alsnog niet regelen. Daarna met haar een telefoon geregeld, mijn nummer in Seoul is 0082(dacht ik, check maar even) 010-31495031 might u be interested to visit. Daarna gingen we wat eten, weet niet meer hoe het heette maar het was een grote schaal met saus en daarin noedels en kip en aardappelen met wat andere groenten. Lekker was dat, dat gaan we zeer binnenkort nog eens doen. Daarna ging ze weg en ging ik nogmaals randomly naar de metro-station van Hyehwa, om naar Dongdaemon te gaan waar een grote shoppingmall is (randomly gevonden) om een deken en kussen te regelen. Na wat halfengels heen en weer gehussle heb ik (voor veel te duur) een deken en kussen weten te regelen, omdat het al sluitingstijd geweest was. Terug in Hyehwa liep ik met mn grote zak met beddengoed over straat toen een Aziatisch meisje me aansprak, bleek een Taiwanees te zijn die een internationale telefoongesprek wilde maken en niet wist hoe wat en waar. Bleek een aardig meisje te zijn dat Chin-Pei heette (Engelse naam: Teena, pornstarname much?) en met haar in mijn gebrekkig Chinees gecommuniceerd. Na een tijdje gingen we in de Starbucks zitten en verder kletsen. Nugoed nog iemand waar ik mijn Chinees/Taiwans mee kan oefenen. SCORE. Nu is het 1 uur 's nachts en ga ik slapen. Hopelijk kan ik wakker worden om 8 uur omdat ik met iemand af heb gesproken om 8 uur. BANZAI!

De motto van vandaag: Random rondlopen en alles vinden = win.
En to add: DON'T BLAME ME IF I MISSPELLED KOREAN NAMES F U.

P.S. Voor foto's verwijs ik jullie vriendelijk naar Facebook want heb geen zin hier een half jaar over te doen om iets te uploaden, vlogs zijn een uitzondering! Have fun reading my blog! If u don't F off then.