Nou, wat zal ik er eens van zeggen..

Zoals de titel van deze blog al aangeeft, is er niet zoveel gebeurd hier. Korea is geweldig qua eten en mensen, school is vorige week dinsdag begonnen dus mensen die een taal hebben geleerd die snappen wel dat het in het begin er kleuter-stijl aan toegaat, vooral omdat de meeste leraren geen engels spreken en we in het Koreaans leskrijgen. Eerst week was veel uitspraak en makkelijke groet leren en deze week is het tempo een stuk hoger. Ook is eergisteren het summer-school programma begonnen en we krijgen les van Charles Hampden-Turner, briljant op het gebied van cross-cultural management, niet zo briljant in het lesgeven. De lessen zijn, om het maar zo vriendelijk mogelijk te zeggen, oersaai. De arme kerel is al 75 jaar en staat nog steeds voor de klas, zeker veel respect dat ik heb voor hem. Dit neemt niet weg dat ik van 9 tot 1 elke dag Koreaans les heb en van 1 tot 4 nog zijn monotone britse stem moet aanhoren. Faal in het wakkerblijven.

Verder heb ik Nederlanders ontmoet (ook van de VU een aantal) dus dat is wel gezellig, met ze de wedstrijd gekeken op maandag en gedronken. Ook leuk om gelijk wat mensen van de VU te leren kennen. Ook heb ik alles gehaald hebbende en mn inschrijving goed gegaand zijnde erg veel zin in de premaster aan de VU. Alles gaat tot nu toe zoals gepland; alle vakken gehaald, inschrijving geregeld, hier Koreaans aan het leren en les van Hampden-Turner aan het krijgen dus word wel elke dag met een glimlach wakker ja! Hopelijk zal die glimlach niet verdwijnen zodra ik terugkeer naar Nederland, I highly doubt it will though. Maar hard doorwerken!

Naast de Nederlanders is er ook een Turks meisje gekomen. Van de Nederlanders en anderen vernam ik dat ze zich erg eenzaam voelde de enige Turkse te zijn dacht ik, ik spreek haar maar aan. Een hartverzakking kreeg ze bijna toen ze Turks hoorde en er viel een last af van haar gezicht. Ze was erg blij mij te ontmoeten. Ik ben natuurlijk niet hier om zielige mensen te begeleiden, ik ben ook alleen gekomen hier maar niet alle mensen passen zich zo snel aan als ik dus heb ik mijn nummer maar gegeven aan haar in het geval dat ze me nodig heeft. Ik ben té aardig.

Verder, clubben hier is geweldig! Jasna en ik zijn afgelopen vrijdag de hele nacht opgebleven, aantal uren in de club en de rest van de nacht pratend gewandeld en de meest bizarre mensen ontmoet die ons trakteerden van drankjes tot ijsjes. Zeker wel een goede nacht. Wat me wel opvalt, is dat er heel veel Amerikaans-Koreanen zijn hier. In Japan had ik maar twee Amerikaans-Japanners ontmoet en die waren ook uitwisselingsstudenten aan dezelfde universiteit. Misschien ook leuk detailtje om te weten: In Korea spoel je de wc-papier niet door de wc. Er staan grote afvalbakken naast het toilet waarin je je wc-papier deponeert nadat je je nummertje een of nummertje twee hebt gedaan. Er zijn wel meer dingen die apart zijn hier (van Westerse maar ook Japanse kant gezien) waarover ik later zal schrijven als ik er weer opkom.

Hopelijk vinden jullie deze blog interessant, ik had eerlijk gezegd geen zin meer om een blog bij te houden naast alle gezelligheden/mensen ontmoeten/huiswerk/huiswerk/naar school/huiswerk/feesten/drinken/huiswerk-omstandigheden. Dus bij voorbaat bied ik mijn excuses aan als ik niet frequent schrijf. Annyongigeseyoooo~